BLACK BOOK - CHAPTER 4 [NC]
“ฉันจะทำให้นายรู้ ว่าไอ้คำว่า “คู่ปาฏิหาริย์”
มันทำอะไรได้มากกว่าที่นายคิด”
จองกุกผลักร่างของจีมินให้นอนลงที่โซฟาก่อนจะพาร่างหนาตัวเองขึ้นคร่อมร่างบางไว้พร้อมกับก้มลงไปบดจูบปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กเอาไว้
จองกุกพยายามจะส่งลิ้นเข้าไปทักทายลิ้นของคนตัวเล็กแต่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือกับเขาเท่าไหร่
“หึ ดื้อมากใช่มั๊ย ได้!”
“อะ
อื้ออออออ”
จองกุกก้มลงบดจูบที่ปากของคนตัวเล็กอีกครั้งแต่คราวนี้ดูเหมือนจีมินจะไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้จองกุกสามารถส่งลิ้นร้อนเข้าไปทักทายคนตัวเล็กได้อย่างสนุกสนาน ปากหยักดูดดึงปากอิ่มของคนตัวเล็กจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบอยู่หลายต่อหลายครั้งจนปากอิ่มเริ่มขึ้นสีและบวมเต่งจากแรงดูดของคนบนร่าง
“อื้ออออ”
เสียงร้องในลำคอที่เรียกขออากาศของคนตัวเล็กไม่ได้ทำให้จองกุกผละออกแต่อย่างใด
มันดีซะอีก มันยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาที่กำลังต้องการคนใต้ร่างของเขาพุ่งสูงมากขึ้น
จีมินพยายามขัดขืนการกระทำอันหยาบคายด้วยทึ้งตีไปที่ร่างสูงอยู่หลายที
พยายามดิ้นด้วยแรงทั้งหมดที่ตัวเองมีเพื่อให้หลุดจากพันธนาการนี้แต่ดูเหมือนร่างกายของจีมินจะค่อยๆอ่อนลงด้วยแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุ
“เฮ้อออออ ฮา ฮา...”
จองกุกผละออกมาเพื่อให้จีมินตักตวงเก็บอากาศเข้าปอดไปให้ได้มากที่สุดก่อนที่เขาจะเริ่มกิจกรรมอันเร่าร้อนของเขากับคนตัวเล็ก
“ปะ ปล่อยจีมินนะ จีมินไปทำอะไรให้ ทำไมคุณต้องทำแบบนี้กับจีมินด้วย”
“ไม่ได้ทำเหรอ
แล้วที่ฉันเห็นที่ร้านกาแฟวันนี้มันคืออะไร”
“คุณตามจีมินไปเหรอ”
“ตอบไม่ตรงคำถามหนิ หึ! ฉันไม่ได้ตามนายเลยจีมิน
ฉันแค่ไปหาเพื่อนของฉัน แต่ฉันดันเจอนายที่กำลังกอดกับผู้ชาย จับมือถือแขนกัน
ให้เขาจูบมือ อิงแอบแนบซบกัน 2 ต่อ 2 นายคิดว่าฉันไม่เห็นงั้นเหรอ”
“จีมินไม่ได้ทำอะไรผิด!”
“ทีกับฉันนายไม่เคยแม้จะให้ฉันโดนตัวนายเลยสักนิด
แล้วไอหมอนั่นมันเป็นใคร!!!”
“คุณไม่มีสิทธิ์เรียกพี่โฮซอกแบบนั้น”
“หึ โฮซอกเหรอ ขอบคุณนะที่เอ่ยชื่อหมอนั่นออกมา
ฉันจะได้จัดการได้ถูกตัว”
“อย่านะ!! อย่าทำอะไรเขานะ
จีมินขอร้อง!!!”
ตัวเล็กเอ่ยออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือก่อนจะยกปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาด้วยความกลัว
“ถ้าไม่ให้ฉันทำอะไรไอหมอนั่น...งั้นก็ให้ฉันทำกับนายสิ...”
“คุณจองกุก...”
“ว่าไง เด็กน้อย
จะยอมรับความเจ็บปวดนี้ไว้คนเดียวมั๊ย”
ฮึก ฮึก
จีมินพยายามจะกลั้นเสียงสะอื้นของเขาเอาไว้แต่มันกลับไม่ช่วยอะไรเลย
จีมินสบตากับจองกุกอยู่นานก่อนที่เปลือกตาของคนตัวเล็กจะปิดลงเพื่อเป็นการบอกว่า
เขาพร้อมจะรับความเจ็บปวดนี้ไว้คนเดียว...
“อยากเลือกเองนะ”
จองกุกจัดการดึงทึ้งเสื้อตัวสวยที่จีมินสวมใส่จนขาดออกจากกันจนเผยร่างกายท่อนบนของคนตัวเล็กปรากฏขึ้นต่อสายตาของเขา
จองกุกเหมือนถูกต้องมนต์สะกดด้วยผิวขาวๆดุจน้ำนมของจีมิน
มือหนาค่อยๆลูบลงไปบนหน้าท้องเนียนๆของคนใต้ร่างก่อนจะค่อยๆลูบขึ้นไปข้างบนอย่างช้าๆ
มือของจองกุกจะไปหยุดที่เม็ดเชอร์รี่ 2 เม็ดบนหน้าอกของจีมิน
เขาบีบคั้นหน้าอกของจีมินอยู่สักพักก่อนที่จะเอานิ้วไปสะกิดเม็ดนั้นเบาๆ
“อ๊ะ!”
จีมินแอ่นอกขึ้นมาด้วยความเสียวก่อนจะปล่อยเสียงครางออกมา
มันยากที่จะหักห้ามใจไม่ให้เสียงเหล่านั้นเล็ดรอดออกมาในเมื่อตอนนี้ร่างกายของเขามันกำลังรู้สึกวูบวาบไม่ทั้งตัว
จองกุกค่อยๆก้มลงไปพรมจูบเข้าที่ยอดอกของคนตัวเล็กพร้อมกับดูดดึงเอาเม็ดเชอร์รี่อันแสนหวานเข้าไปในปากก่อนจะใช้ลิ้นร้อนๆของเขาตวัดมันเล่นอย่างสนุกสนาน
“อื้ออออ คุณจองกุก อ๊ะ!”
มือเล็กค่อยกำลำผมของร่างสูงไว้แน่นด้วยความเสียวที่กำลังเล่นงานเขา
เสียงครางอันหวานหูของจีมินยังคงถูกเปล่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย มันทำให้อารมณ์ของจองกุกแทบจะขาดสะบั้น
จองกุกค่อยๆพรมจูบไปทั่วเรือนร่างของคนตัวเล็กก่อนที่เขาจะเคลื่อนใบหน้ามาที่คอของคนใต้ร่าง
เขายังคงจูบและดูดดึงมันอย่างกับว่ามันเป็นขนมหวานชิ้นดีของเขา
จองกุกใช้ฟันขบกัดไปที่เนื้อส่วนลำคอของจีมินและดูดดึงมันจนเกิดสีช้ำ
“มะ ไม่เอา ไม่ทำรอย”
จีมินที่ได้สติก็เอ่ยห้ามคนบนตัวของเขาไม่ให้ทำรอยนอกร่มผ้าเพราะมันจะทำให้คนสงสัยโดยเฉพาะแทฮยอง
จองกุกที่โดนขัดจังหวะอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านก็ทำสีหน้าไม่พอใจออกมาก่อนจะจัดการถอดกางเกงของคนตัวเล็กออกเพื่อไม่ให้มันขัดขวางความสุขของเขาก่อนที่เขาจะจัดการกับชุดสูทสีดำของเขาให้ไปกองอยู่ที่พื้น
ตอนนี้ร่างกายของคน 2 คนไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าอาพรมาบดบังอีกต่อไปแล้ว
จีมินใช้สายตามองไปที่เรือนร่างอันน่าหลงไหลของจองกุกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม หน้าท้อที่ปรากฏซิคแพคเรียงกันเป็นลอนคลื่น
และส่วนล่างของเขาที่มันดูไม่ธรรมดาทำให้จีมินถึงกับรู้สึกร้อนที่หน้าขึ้นมาทันที
จองกุกจัดการจับขาของคนตัวเล็กให้ตั้งชันขึ้นก่อนที่จะแทรกตัวเข้าไปพร้อมกับก้มลงไปพรมจูบบริเวณท้องน้อยของคนใต้ร่าง
ความเสียวซ่านแพร่ไปทั้งตัวของจีมิน มือที่ปัดไปมาอย่างไร้ทิศทางทำให้อารมณ์ของจีมินกำลังพุ่งพล่านก่อนที่ร่างบางจะแอ่นอกรับความเสียวเมื่อลิ้นร้อนๆของจองกุกค่อยเลียไปที่ปลายหัวแก่นกายของเขา
“อ๊ะ”
จองกุกจัดการส่งแก่นกายของจีมินเข้าปากของตัวเองพร้อมกับผงกหัวขึ้นลงๆอยู่หลายครั้ง
ลิ้นร้อนๆที่แสนจะซุกซนของเขากำลังเล่นงานปลายหัวแก่นกายของจีมินอย่างสนุกสนาน
“ฮะห์ อื้ออออ คะ คุณจองกุก มะ ไม่เอาแบบนี้”
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังลุ่มหลงกับคารมของเขาจองกุกก็ผละออกมา
เขาจัดการรูดแก่นกายที่แข็งขืนของตัวเองสองสามทีก่อนจะเอาหัวแก่นกายไปจ่อไว้ที่ช่องทางสีสวยของคนใต้ร่าง
“ถ้าอยากรับมันไว้คนเดียว
ฉันก็จะทำให้นายรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น พัคจีมิน”
จีมินที่กำลังมองการกระทำของร่างสูงต้องหลับตาลงเมื่อความใหญ่โตที่จ่ออยู่ตรงปากทางสีสวยของเขากำลังเคลื่อนตัวเข้ามาทักทายร่างกายของเขา
จองกุกจัดการดันแก่นกายของเขาเข้าไปอย่างสุดลำก่อนจะพบกับความคับแน่นของผนังนุ่มที่กำลังตอดรัดแก่นกายของเขา
“ฮะห์ อ๊า >_< จ
เจ็บ!”
จองกุกไม่สนใจเสียงใดๆจากคนตัวเล็ก
เขาค่อยๆสอบสะโพกของตัวเองเข้าออกช้าๆก่อนที่ความปวดหนึบจะค่อยๆคืบคลานเข้ามาหาเขาจากความคับแน่นของช่องทางรัก
“ซี๊ดดดดดด อ่าห์.....”
ความแน่นของช่องทางที่ตอดรัดแก่นกายของเขาทำให้จองกุกต้องครางเสียงต่ำออกมา
เขาดันแก่นกายของเขาให้เข้าไปให้ลึกที่สุดก่อนที่มันจะชนเข้ากับจุดกระสันจนจีมินต้องครางออกมาอย่างหวานหู
“ฮะห์ อ๊ะ อึก อึก”
จีมินยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเพื่อกักเก็บเสียงอันน่ารังเกียจของเขา
เมื่อเห็นดังนั้นจองกุกจึงจัดการสอบสะโพกให้ไวยิ่งขึ้นพร้อมกับเอามือข้างหนึ่งจับไปที่แก่นกายของจีมินก่อนจะชักรูดมันด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่าน
“อ๊ะ อ๊า... >_< จะ
จองกุก เบา เบาๆหน่อย จีมินเจ็บ”
จองกุกยังคงโถมกายเข้าออกอย่างเมามันส์ มือก็ไม่วายชักรูดแก่นกายของตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา
มันยิ่งทำให้คนตัวเล็กรู้สึกเสียวซ่านมากยิ่งขึ้น ผนังนุ่มก็ยิ่งตอดรัดแก่นกายของจองกุกจนเขาเริ่มรู้สึกปวดหนึบที่ส่วนนั้น
“ซี๊ดดดดดด แน่นชะมัด”
เสียงโซฟาที่กำลังรับน้ำหนักและแรงกระแทกของเขาทั้ง
2 คนเริ่มมีเสียงดังขึ้น เอี๊ยดแอ๊ด เอี๊ยดแอ๊ด
มันเริ่มรับความหนักหน่วงของแรงรักนี้ไม่ไหวแล้ว
จองกุกหยุดบรรเลงบทรักลงชั่วคราวก่อนที่เขาจะอุ้มร่างบางขึ้นมาโดยที่ส่วนร่างของเขายังคงเชื่อมต่อกันอยู่
ขาของจีมินเกาะเอวของจองกุกไว้ แขนทั้ง 2 ข้างเอื้อมไปโอบรอบคอของคนตัวสูงไว้กันหล่น
“เล่นที่โซฟาไม่สนุกหรอก ไปเล่นกันบนเตียงดีกว่า”
จองกุกประทับจูบลงไปบนปากอิ่มของคนตัวเล็กก่อนจะค่อยๆอุ้มร่างของคนตัวเล็กไปเริ่มบทรักต่อที่ห้องนอน
เมื่อถึงห้องจองกุกค่อยๆวางจีมินลงบนเตียงและขึ้นไปคร่อมร่างบางเอาไว้
เขายกขาหนึ่งข้างของร่างบางมาพาดไว้ที่บ่าเพื่อให้สามารถส่งแก่นกายเข้าไปได้ลึกมากขึ้น
ก่อนที่จะกลับมาบรรเลงบทรักที่ค้างเติ่งไปได้สักพักต่ออย่างเมามันส์
“อ๊ะ ฮะห์...อ๊า”
จีมินส่ายหัวไปมาเพราะความเสียวจากแก่นกายของจองกุกที่ชนเข้ากับจุดกระสันและมันกำลังเล่นงานเขาอยู่
มือบางยกขึ้นไปคล้องคอของร่างสูงเอาไว้พร้อมกับใช้เล็บจิกเข้าที่แผ่นหลังของจองกุกจนเกิดรอยยาว
เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังมีอารมณ์ จองกุกก็จัดการสอบสะโพกให้เร็วขึ้นพร้อมกับมือที่กอบกุมแก่นกายของร่างบางก็ค่อยๆชักรูดขึ้นลงด้วยความเร็วที่มากขึ้นกว่าเดิม
จีมินรู้สึกเหมือนสมองตัวเองไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว
ทุกอย่างมันขาวโพลนไปหมด น้ำตาอุ่นๆค่อยๆไหลออกมาจากตาเรียวทั้ง 2 ข้างของเขาจากความเจ็บปวดและความเสียวที่เขากำลังได้รับ
จองกุกค่อยๆก้มลงไปจูบซับน้ำตาของจีมินที่ไหลออกมาเบาๆเพื่อเป็นการปลอบประโลมคนตัวเล็ก
“จะ จองกุก จะ จีมิน มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊า!
>_<”
น้ำสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาเปื้อนมือและหน้าท้องแกร่งของร่างสูง
เมื่อเห็นอย่างนั้นจองกุกก็ไม่รีรอ
เขาจัดการเร่งสอบสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้นเพื่อปลดปล่อยความต้องการของเขาออกมา
“อ๊ะ ฮะห์ จะ จองกุก เบา เบาหน่อย เจ็บ!”
เสียงของเนื้อที่กระทบเนื้อกำลังดังแข่งกับเสียงครางอันหวานหูของจีมิน
จองกุกบรรเลงบทรักออกมาอย่างหนักหน่วงตามอารมณ์ก่อนที่เขาจะถึงจุดสุดยอดของตัวเองตามคนตัวเล็กไป
“ซี๊ดดดดดดดด อ๊ะ >_<
อ่าห์......”
จองกุกกระตุกอยู่สองสามครั้งก่อนที่แก่นกายของเขาจะปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นเข้าไปในร่างกายของร่างบาง
สัมผัสอุ่นๆจากด้านในทำให้จีมินถึงกับหลับตาลงด้วยความเหนื่อย
จองกุกกดแช่แก่นกายของเขาเอาไว้อย่างนั้นก่อนที่จะก้มลงไปจูบคนตัวเล็กที่กำลังนอนหอบหายใจอย่างขาดห้วง
“อึก อื้อออออ”
ลิ้นร้อนๆของจองกุกสูดส่งเข้าไปในโพรงปากของร่างบาง
คราวนี้จีมินเปิดปากต้อนรับมันพร้อมกับตวัดเกี่ยวลิ้นของจองกุกไปมาอย่างสนุกสนาน
พวกเขาดูดดื่มความหวานของกันและกันจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังสนั่นห้องก่อนที่น้ำสีใสจะค่อยๆไหลออกมาเลอะปากของทั้งคู่
จองกุกผละจูบรสหวานของเขาออกมาก่อนจะจูบซับน้ำสีใสที่เลอะปากอวบอิ่มของจีมิน เขาพรมจูบไปทั่วใบหน้าของคนตัวเล็กและค่อยๆเลื่อนลงมาดูดดึงผิวเนื้อบริเวณคอที่มันดึงดูดให้เขาต้องสร้างผลงานศิลปะของตัวเอง
“จะ จองกุก ไม่ทะ..”
“อย่าห้าม...”
“...”
จองกุกยังคงคาแก่นกายของเขาเอาไว้อย่างนั้นก่อนที่เขาจะพลิกร่างบางให้นอนตะแคงและพาตัวเองลงไปนอนช้อนข้างหลังไว้
มือหนายกขาข้างหนึ่งของร่างบางขึ้นพร้อมกับสอบสะโพกส่งแก่นกายของเขาเข้าไปอีกครั้งก่อนที่บทรักของเขาจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งในคืนนี้....
เขารู้ว่าคนใต้ร่างของเขาเจ็บ
แต่นี่คือสิ่งที่คนตัวเล็กเลือกเอง
ในเมื่อต้องการจะรับความเจ็บปวดนั้นไว้คนเดียวเขาก็จะมอบมันให้อย่างสาสม
“ความเจ็บปวดที่นายต้องได้รับมันยังไม่จบเท่านี้หรอก
พัคจีมิน”
>_<
ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะจีมิน
แต่ในเมื่อนายทำให้ฉันโกรธ ฉันก็หยุดมันไม่อยู่เหมือนกัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น