NO REASON TO LOVE - CHAPTER 21 [NC]

CHAPTER 21 [NC]

          จองกุกค่อยๆยันตัวเองขึ้นละจัดการถอดเสื้อและกางเกงของตนออกจนหมด ร่างสูงค่อยๆลงไปนอนข้างจีมิน ใบหน้าหล่อก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากอิ่มพร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเพื่อหาความสนุกสนาน

          มือซนๆไล่ลูบไล้ไปตามหน้าท้องของคุณแม่ตัวเล็กก่อนจะเลื่อนลงต่ำเรื่อยๆไปที่กางเกงที่คนตัวเล็กสวมใส่ มือหนาจัดการล้วงเข้าไปด้านในเพื่อสัมผัสกับส่วนซ่อนเร้นและจัดการเล่นกับมันจนจีมินต้องส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ

          เมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับกิจกรรมของเขา ร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่งคร่อมที่ขาเรียวก่อนจะใช้มือดึงกางเกงที่คนตรงหน้าสวมใส่ออกจนเผยให้เห็นเรือนร่างที่ดูแปลกตาไปเนื่องจากกำลังตั้งท้อง ปากบางเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรงพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ

          “คุณกลัวเหรอครับ”

          “ฉัน......ไม่เคยทำกับคนท้อง”

          “ไหนก่อนหน้านี้พูดนักพูดหนาว่าเก่งอย่างงุู๊นอย่างงี้ ทำไมตอนนี้ถึงกลัวล่ะครับ”

          "ฉัน...."

          "คุณไม่ต้องกลัวนะครับ จีมินรู้ว่าควรรับมือกับมันยังไง"

          “แต่....”

          ด้วยความขัดใจจีมินจึงลุกขึ้นมานั่งตรงหน้าของจองกุกก่อนจะใช้มือดันร่างของจองกุกลงไปนอนบนเตียงแทน ร่างบางจัดการขึ้นไปนั่งคร่อมบนลำตัวของจองกุกก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบที่ปากของจองกุกหนึ่งที

          “ถ้าคุณกลัวเดี๋ยวจีมินช่วยคุณเอง”

          ตัวเล็กจัดการยกก้นของตัวเองให้ลอยขึ้นก่อนจะใช้มือจับแก่นกายของจองกุกให้จ่อที่ช่องทางรักและกดให้แก่นกายที่แข็งขืนค่อยๆสอดเข้าไป ความเสียวซ่านจากแก่นกายที่สอดเข้าไปทำให้ใบหน้าหวานเชิดขึ้นทันทีพร้อมกับจองกุกที่ส่งเสียงอื้ออึงออกมาเพราะความคับแน่นที่กำลังตอดรัดแก่นกายของเขาอยู่

          สะโพกบางค่อยๆขยับตัวขึ้นลงๆช้าๆเพื่อให้ช่องทางของเขาค่อยๆขยายตัวตามความใหญ่โตของแก่นกาย ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อน้ำหล่อลื่นเริ่มหลั่งไหลออกมา เสียงครางกระเส่าเปล่งออกมาพร้อมกับร่างกายที่ขยับขึ้นลง

          มือหนาของจองกุกเลื่อนไปจับที่สะโพกของจีมินเพื่อลดแรงกระแทกลงบนหน้าท้องของตนเอง ก่อนจะเริ่มขยำและบีบครึงจนผิวก้นเริ่มขึ้นสีแดง

          จีมินที่เคยเป็นคนไร้เดียงสาในอดีตกลับกลายเป็นคนที่คุมเกมส์รักอันเร่าร้อนเองทุกอย่าง

          สะโพกหนาของคนบนร่างยังคงยกขึ้นลงอยู่ตลอดเวลาเพื่อเสพสุขกับบทรักที่เร่าร้อน ผิวกายที่เคยแห้งผาดเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดออกมาจากผิวหนังทีละนิด มือหนาของจองกุกลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของจีมินก่อนที่จองกุกจะขยับตัวให้ลุกขึ้นนั่งและโอบกอดร่างของจีมินไว้

          ปากบางของร่างสูงจูบซับลงบนเม็ดเหงื่อที่ผุดออกมาจากผิวกายก่อนจะขมเม้มและดูดดึงผิวเนื้อจนขึ้นรอยไปทั่วตัว จีมินยังคงขยับสะโพกบดขยี้แก่นกายของจองกุกจนจองกุกต้องจัดการทำอะไรสักอย่างกับคนบนร่าง

          “ร้ายนักนะ....”

          “เพราะคุณนั่นแหละ...”




          "งั้น....ลองแบบอื่นดูมั๊ย?"




          "แบบไหนครับ?"

          จองกุกจัดการอุ้มร่างบางลงมาจากเตียงก่อนจะปล่อยจีมินให้ยืนลงกับพื้นและดันให้หลังของคนตัวเล็กชนเข้ากับผนังห้อง มือหนาจัดการหยิบเนกไทที่วางพาดอยู่บนโซฟาใกล้ๆมือมามัดที่ข้อมืดของคนตัวเล็ก การกระทำดังกล่าวทำให้ดวงตาคู่เรียวเบิกกว้างทันที

          “คุณ.......”

          “ไม่ต้องกลัวหรอก.....ฉันไม่ได้จะไม่รุนแรงกับนาย ที่มัดมือ...ก็แค่เพิ่มอรรถรสเฉยๆ”

          เมื่อมัดมือเสร็จจองกุกก็จัดการจับแขนที่ถูกมัดของจีมินขึ้นมาคล้องคอตัวเองก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งยกต้นขาของจีมินขึ้นมาวางตั้งฉากบนพนักพิงโซฟาด้านข้าง ปากบางส่งจูบอันเร่าร้อนไปที่ปากอิ่ม พร้อมกับช่วงล่างที่กำลังจัดการส่งแก่นกายเข้าไปในช่องทางรัก

          “อื้อออออออ อื้อ อื้อ อึก”

          สะโพกหนาเริ่มสอบสะโพกทันที ความเสียวซ่านพุ่งสูงขึ้นจนทำให้จีมินต้องส่งเสียงครางในลำคอ ผนังนุ่มที่ตอดรัดแก่นกายของจองกุกจนแน่น ความปวดหนึบเริ่มทำให้แก่นกายของเขาขยายตัวมากขึ้น

          “อ่า......จีมิน”

          สะโพกหนาที่สอบแก่นกายเข้าออกยังคงขยับอยู่ต่อเนื่อง ถึงจะไม่รุนแรงแต่คนตัวเล็กก็สัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนที่คนตรงหน้าเขาส่งมาให้จนใบหน้าหวานซบลงบนไหล่แกร่งทันทีเพราะแก่นกายที่ถูกส่งเข้ามาลึกจนแตะจุดกระสัน 

          บทรักในที่จองกุกมอบให้กับจีมินในครั้งนี้มันแตกต่างไปจากครั้งก่อนๆ คน 2 คนยืนซ้อนกันพร้อมกับช่วงล่างที่เชื่อมต่อกันทำเอาทั้งคู่ได้รับความรู้สึกที่แปลกใหม่ในการร่วมรักในครั้งนี้ แม้ว่างจองกุกจะไม่สามารถส่งแก่นกายเข้าไปได้อย่างถนัดเนื่องจากหน้าท้องที่โด่งนูนของจีมินกำลังสร้างข้อจำกัดบางอย่างให้กับเขา แต่มันก็สามารถทำให้จีมินอ่อนระทวยไปตามแรงรักของเขาได้....




         เมื่อรู้สึกว่าขาของเขาไม่สามารถยืนหยัดในการทำกิจกรรมต่อไปได้แล้ว จองกุกก็จัดการหยุดสอบสะโพกและจับแขนที่คล้องคอเขาออกก่อนจะจัดการพาตัวเองนั่งลงบนโซฟาโดยมีร่างบางนั่งคร่อมขาของตนเอาไว้โดยที่หันหน้าออกไปอีกทาง มือหนาส่งมาลูบที่หน้าท้องเนินนูนด้านหน้าเบาๆก่อนที่มือเรียวจะจับไปที่มือของตนพร้อมกับลมหายใจที่ถี่รัว เป็นสัญญาณบอกให้เขารู้ว่าเขาไม่ควรหยุดให้คนตรงหน้าค้างเติ่งอยู่บนเส้นด้าย....

          “ต่อเลยมั๊ย....”

          ใบหน้าหวานพยักหน้าขึ้นลงเบาๆแทนคำตอบ มือหนาเลื่อนไปจับสะโพกของร่างบางให้ยกขึ้นก่อนจะใช้มืออีกข้างหนึ่งจับแก่นกายของตนจ่อเข้าที่ปากช่องทางรักและค่อยๆกดสะโพกของร่างบางลงให้ค่อยๆกลืนกินแก่นกายของตนจนมิด

          “อ่า......”

          สะโพกบางค่อยๆขยับขึ้นลงอีกครั้งพร้อมกับใบหน้าหวานที่เชิดขึ้น เสียงเริ่มครางออกมาอีกครั้งพร้อมกับสะโพกที่กดลง

          มือหนายังคงลูบไล้ที่หน้าท้องนูนอย่างอ่อนโยน ก่อนจะจัดการดึงเอาร่างของจีมินให้เอนลงมาพิงหน้าท้องของตัวเอง และจัดการสอบสะโพกของตัวเองแทนเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเหนื่อยเกินกว่าจะควบคุมเกมส์ด้วยตัวเองแล้ว

          “อ๊ะ อ๊ะ! จะ จองกุก อ๊ะ >_< อ๊ะ!!”

          สะโพกแกร่งเร่งจังหวะการสอบสะโพกให้เร็วมากขึ้น แรงสั่นสะเทือนจากกิจกรรมทำให้โซฟาหลังโตเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดออกมาคลอไปเสียงคราง

            วินาทีสุดท้ายก่อนที่จะถึงฝั่งฝัน จองกุกก็ตัดสินใจถอดแก่นกายของตนออกมาจากช่องทางรักและหมุนร่างของจีมินให้หันหน้าเข้ามาหาตัวเอง มือหนาจับมือของภรรยาขึ้นมากอบกำแก่นกายของตนก่อนจะบังคับให้มือเรียวเลื่อนขึ้นลงช้าๆเพื่อชักรูดแก่นกายของตัวเองที่พร้อมจะปลดปล่อยออกมาเต็มที




          "คุณจะทำอะไรอ่ะ!"

          “ใกล้แล้ว จีมิน อ่า......อีกนิด....อ๊ะ! >_<”

          ใช้เวลาชักรูดไม่นาน น้ำพันธุ์สีขาวขุ่นค่อยๆพุ่งของมาจากลำเอ็นที่มือเรียวกอบกำจนไหลมาเปื้อนมือเรียว ทำให้ดวงตาคู่เรียวเบิกกว้างทันทีกับภาพตรงหน้าที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน.....




          "คุณทำอะไรของคุณเนี่ย!"




          "ลูกจะได้ไม่เปื้อนไง"




          "ลูกไม่เปื้อนแต่มือจีมินเปื้อนนะ"




          "ฝึกไว้....คราวหลังจะได้ทำเป็น"






Continue..........