NO REASON TO LOVE - CHAPTER 10 [NC]
“ถอดมันออกสิ”
น้ำเสียงที่เชื้อเชิญของคนตรงหน้าทำให้มือเรียวค่อยๆปลดผ้าขนหนูออกช้าๆ
เลือนร่างใต้ผ้าขนหนูของคนตรงหน้าที่เผยออกมาทำเอาใบหน้าหวานต้องหันหน้าหลบทันทีด้วยความเขินอายจนพวงแก้มเนียนขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด
จีมินกำลังเขินกับสิ่งใต้ร่มผ้าที่ดูไม่ธรรมดาของคนตรงหน้า......
เมื่อตอนนี้ต่างคนต่างไร้เสื้อผ้าอาพรปกปิดร่างกายจองกุกก็ไม่รอช้าจัดการยกเรียวขาของจีมินให้ตั้งชันขึ้นและจับแยกออกจนเผยให้เห็นสิ่งวิเศษที่อยู่บนร่างกายของคนใต้ร่าง
จีมินถูกสร้างขึ้นมาให้เป็นผู้ชายที่สามารถตั้งท้องได้
เขามีช่องทางรักในแบบที่ผู้หญิงมีถึงแม้เพศสภาพของเขาจะเป็นชายก็ตาม มองผิวเผินอาจจะคิดว่าเขาไม่มีถุงอัณฑะสำหรับสืบพันธุ์แต่ถุงอัณฑะของเขาถูกสร้างให้อยู่ภายในร่างกายและแน่นอนว่าจีมินสามารถสืบพันธุ์ได้
จองกุกไม่เคยคิดมาก่อนว่าองค์กรของพ่อตนจะสามารถสร้างสิ่งมีชีวิตที่มีค่าได้ขนาดนี้ และมันกลับดูน่าหลงใหลจนเขาไม่สามารถละตัวเองออกจากการเชยชิมได้ เขาเริ่มรู้สึกหลงใหลในร่างกายที่ผิดปกติมนุษย์ของคนตรงหน้าเข้าไปทุกที
มือหนาค่อยๆเลื่อนไปสัมผัสที่ช่องทางรักของคนใต้ร่างด้วยความหลงใหลก่อนจะเลื่อนมือมากอบกำแก่นกายของคนใต้ร่างและก้มลงไปโลมเลียช้าๆ
ปลายลิ้นร้อนๆและลมหายใจอุ่นๆที่สัมผัสลงผิวกายบริเวณจุดซ่อนเร้น ทำให้จีมินถึงกับต้องเชิดใบหน้าขึ้นมาทันทีเมื่อเขากำลังรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะลอยขึ้นช้าๆ ใช้เวลาเชยชิมความหวานอยู่ไม่นานจองกุกก็ละตัวเองออกจากเรือนร่างตรงหน้าและสบสายตาเข้ากับดวงตาคู่เรียวของจีมิน
ปลายลิ้นร้อนๆและลมหายใจอุ่นๆที่สัมผัสลงผิวกายบริเวณจุดซ่อนเร้น ทำให้จีมินถึงกับต้องเชิดใบหน้าขึ้นมาทันทีเมื่อเขากำลังรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะลอยขึ้นช้าๆ ใช้เวลาเชยชิมความหวานอยู่ไม่นานจองกุกก็ละตัวเองออกจากเรือนร่างตรงหน้าและสบสายตาเข้ากับดวงตาคู่เรียวของจีมิน
"ฉัน......ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้ได้"
"มัน......ผิดปกติเหรอครับ"
"เปล่าหรอก แค่.....วิเศษกว่าคนอื่นๆที่ฉันเคยเห็น ถ้าฉันเสียมันไปให้กับคนอื่น....ถ้าฉัน....ไม่เลือกที่จะแต่งงานกับนาย ฉันคงต้องเสียใจแน่ๆ”
"มัน......ผิดปกติเหรอครับ"
"เปล่าหรอก แค่.....วิเศษกว่าคนอื่นๆที่ฉันเคยเห็น ถ้าฉันเสียมันไปให้กับคนอื่น....ถ้าฉัน....ไม่เลือกที่จะแต่งงานกับนาย ฉันคงต้องเสียใจแน่ๆ”
“แต่คุณก็ไม่ได้เสียมันไปหนิครับ”
นิ้วเรียวยาวของจองกุกค่อยๆเลื่อนลูบผิวหน้าเนื้อเนียนที่กำลังขึ้นสีของจีมินช้าๆ พรางสายตาคู่คมก็จับจ้องไปที่พวงแก้มเนียนของจีมินอย่างหลงใหล
นิ้วเรียวยาวของจองกุกค่อยๆเลื่อนลูบผิวหน้าเนื้อเนียนที่กำลังขึ้นสีของจีมินช้าๆ พรางสายตาคู่คมก็จับจ้องไปที่พวงแก้มเนียนของจีมินอย่างหลงใหล
“ฉันขอนะ ทุกตารางนิ้ว....บนตัวนาย”
เรือนหน้าหวานค่อยๆเผยรอยยิ้มออกมาช้าๆ มือเรียวเล็กของจีมินค่อยๆยกขึ้นมาจับที่กรอบหน้าของจองกุกก่อนจะสบสายตาประสานเข้ากับดวงตาคู่คมและเอ่ยคำอนุญาตออกมา...
“คุณพ่อสร้างจีมินขึ้นมาให้กับคุณ......ทุกตารางนิ้วบนตัวจีมิน...เป็นของคุณครับ”
“คุณพ่อสร้างจีมินขึ้นมาให้กับคุณ......ทุกตารางนิ้วบนตัวจีมิน...เป็นของคุณครับ”
ใบหน้าหล่อเผยรอยยิ้มออกมาจากคำพูดของคนตรงหน้าก่อนจะก้มลงตรงหว่างขาของคนตัวเล็ก
จีมินเงยหน้าขึ้นมองกลุ่มผมดำที่กำลังเชยชิมเลือนร่างของตนเองก่อนจะเชิดขึ้นเมื่อสัมผัสจากลิ้นร้อนๆไล่ผ่านช่องทางรักและสอดใส่เข้าไปในร่างกายของตนเอง
ก่อให้เกิดความรู้สึกใหม่ที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
ปากบางค่อยๆไล่พรมจูบลงบนเรียวขายาวของคนใต้ร่างก่อนจะละออกมากดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้งอย่างอ่อนโยน
พลันสายตาคู่คมสบประสานกับตาคู่เรียวของคนใต้ร่างก่อนจะเอ่ยถาม
“ครั้งแรก??”
“ครับ”
“เจ็บหน่อยนะ
อาจมีเลือดออกบ้างแต่เดี๋ยวมันก็จะหายไปเอง นายไม่ต้องกังวล”
“ครับ”
จองกุกยันตัวเองให้นั่งคุกเข่าอยู่หน้าหว่างขาของจีมิน
มือหนาจับแก่นกายของตนจ่อเข้าที่ปากทางรักของคนตรงหน้า เขาจับแก่นกายถูไล้ขึ้นลงตรงปากทางเพื่อปลุกเร้าสักพักก่อนจะค่อยๆกดเอาท่อนเอ็นแหวกกลีบดอกไม้เข้าไป
“อ่ะ
อ๊ะ!! ฮึก!”
เสียงร้องจากความเจ็บปวดของคนใต้ร่างเรียกให้เขาต้องหยุดดันกายทันที
ก่อนจะค่อยๆถอนเอาแก่นกายออกมาและพบกับรอยเลือดสีแดงสดเปรอะเปื้อนติดบริเวณปลายหัวและไหลออกจากช่องทางรักของคนตัวเล็ก
“มันเจ็บ....”
“ทนหน่อยนะ เดี๋ยวสักพักนายก็จะรู้สึกดี...”
ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงเพื่อรับฟังคำพุดของจองกุกก่อนที่จองกุกจะจัดการส่งแก่นกายแหวกกลีบดอกไม้อีกครั้งพร้อมกับค่อยๆสอบสะโพกของเขาเข้าออกช้าๆ
ความรู้สึกเสียวตอบสนองกลับมาเป็นผนังนุ่มที่ตอดรัดท่อนเอ็นของจองกุกจนเขาต้องครางเสียงต่ำในลำคอออกมาแข่งกับเสียงครางอันหวานหูของคนตรงหน้า
“อ่า.......”
“อึก
ฮะ อ๊ะ อ๊ะ ฮะ!”
เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
จองกุกก็โน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปากของจีมินที่กำลังเปิดออกทันทีเพื่อหวังจะให้คนใต้ร่างรู้สึกผ่อนคลายและลดความเจ็บปวดลง
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังจัดการส่งลิ้นร้อนๆของเขาเข้าไปหาความสนุกในโพรงปากอุ่นของจีมิน เกลียวลิ้นตวัดเกี่ยวกับลิ้นของจีมินอย่างสนุกสนานโดยที่สะโพกหนายังคงสอบเข้าออกอยู่เรื่อยๆ
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังจัดการส่งลิ้นร้อนๆของเขาเข้าไปหาความสนุกในโพรงปากอุ่นของจีมิน เกลียวลิ้นตวัดเกี่ยวกับลิ้นของจีมินอย่างสนุกสนานโดยที่สะโพกหนายังคงสอบเข้าออกอยู่เรื่อยๆ
ความเร่าร้อนจากกิจกรรมรักค่อยๆเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อช่องทางรักค่อยๆปรับสภาพให้รับกับท่อนเอ็นที่ถูกส่งเข้ามาและน้ำหล่อลื่นที่ถูกผลิตออกมาช่วยให้ท่อนเอ็นขยับเข้าออกได้ง่ายขึ้น
ความเจ็บปวดในตอนแรกค่อยๆกลายเป็นความเสียวซ่านที่จีมินไม่เคยพบเจอที่ไหนมาก่อน เสียงครางอันหวานหูยังคงถูกเปล่งออกมาช่วยเร้าอารมณ์ให้กิจกรรมรักเร่าร้อนยิ่งขึ้น
เมื่อเริ่มรู้สึกเมื่อยกับท่าทางของบทรักที่ตนกระทำอยู่
จองกุกจัดการเปลี่ยนท่าของกิจกรรมโดยการพลิกร่างของจีมินให้นอนคว่ำและใช้แขนยันขึ้นให้อยู่ในท่าโก่งโค้ง
ขาเรียวถูกแยกออกเล็กน้อยจนเผยให้เห็นรอยกลีบดอกไม้ที่กำลังเปิดออก
ไม่รอช้าร่างสูงจัดการส่งแท่งเอ็นอันแข็งขืนของเขาไปเชยชมดอกไม้สีสวยอีกครั้งพร้อมกับสอบสะโพกเข้าออกด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น
ของแปลกปลอมที่ถูกส่งเข้ามาอย่างอุกอาดและถี่รัวทำเอาจีมินต้องร้องออกมาเมื่อตนกำลังรู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง
“อ๊ะ! จะ เจ็บ มัน..... อ๊ะ ฮะ!
ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นพร้อมกับส่งเสียงครางในลำคอออกมาทันทีเมื่อเขารู้สึกปวดหนึบที่แก่นกายจากความคับแน่นของผนังนุ่มที่บีบรัดแก่นกายของเขาในตอนนี้
มือหนาที่วางลงบนสะโพกนิ่มของคนตัวเล็กจัดการขยำ บีบคลึงและทึ้งตีด้วยอารมณ์
จนสะโพกนิ่มเริ่มขึ้นรอยแดง
"ฮื้ม........จีมิน"
ร่างสูงโน้มตัวเอาแขนแกร่งโอบกอดเอวบางเอาไว้ก่อนจะยกให้ร่างบางนั่งคุกเข่าโดยที่บทรักที่ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
ร่างกายของคนตัวเล็กขยับขึ้นลงบนหน้าขาของร่างสูงก่อเกิดเสียงกระทบกันของผิวเนื้อจนดังแข่งกับเสียงครางไปทั่วห้องนอน
“อ๊ะ อ๊ะ! คุณ.......จองกุก”
“หือ
ว่า....ไง”
“เบา......เบาหน่อย...มัน
อ๊ะ!”
แรงส่งจากหน้าขาทำให้ร่างของจีมินรอยสูงขึ้นก่อนจะทิ้งตัวตามแรงโน้มถ่วงลงมากระทบกับหน้าขาของจองกุก น้ำหนักตัวที่ทิ้งลงมาทั้วตัวทำให้แก่นกายถูกส่งเข้าไปลึกจนสุกลำ เรียกเสียงครางอันหวานหูของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี
จองกุกจัดการปล่อยร่างของจีมินออกจากอ้อมกอดของตนช้าๆ
ร่างบางที่อ่อนระทวยจากบทรักกลับล้มฟุบลงไปนอนบนเตียงทันทีด้วยความหมดเรี่ยวแรง เขาจัดการพลิกร่างของจีมินให้นอนหงายอีกครั้งพร้อมกับจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน
ใบหน้าหล่อก้มลงไปที่ส่วนกลางลำตัวของจีมินก่อนจะใช้ลิ้นโลมเลียช่องทางรักและลำเอ็นของจีมินอย่างปลุกอารมณ์ ลมหายใจอุ่นๆที่ปล่อยมาลดกับผิวของจีมินบวกกับลิ้นร้อนที่โลมเลียปากทางรักของตนทำเอาจีมินถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเสียวจนมือเรียวต้องเผลอไปจิกกลุ่มผมของจองกุก
ใบหน้าหล่อก้มลงไปที่ส่วนกลางลำตัวของจีมินก่อนจะใช้ลิ้นโลมเลียช่องทางรักและลำเอ็นของจีมินอย่างปลุกอารมณ์ ลมหายใจอุ่นๆที่ปล่อยมาลดกับผิวของจีมินบวกกับลิ้นร้อนที่โลมเลียปากทางรักของตนทำเอาจีมินถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเสียวจนมือเรียวต้องเผลอไปจิกกลุ่มผมของจองกุก
จองกุกจัดการหยุดการกระทำทุกอย่างลงก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อมาจับจ้องดวงหน้าหวานของจีมินที่กำลังนอนหอบหายใจอยู่สักพัก ก่อนจะส่งคำถามเชิงขออนุญาตผู้เป็นเจ้าของเรือนร่างถูกเอ่ยออกมาจากปากของจองกุกเมื่อเขากำลังจะเสร็จในอีกไม่ช้า...
“นายจะให้ฉันปล่อยมันเข้าไปในตัวนายมั๊ย
ถ้าไม่...ฉันก็จะไม่ทำ”
“ยอม......จีมินยอมคุณทุกอย่างแล้วครับ”
สิ้นเสียงคำตอบของจีมิน รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อทันที จองกุกโน้มตัวลงมากดจูบที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะเริ่มสอบสะโพกของเขาด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น
ความเจ็บปวดและความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นจากแรงสอบสะโพก ทำเอาน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ค่อยๆไหลออกมาพร้อมกับเสียงครางอันยั่วยวนที่ดังแข่งกับเสียงตีกันของหน้าขา
ความเจ็บปวดและความเสียวซ่านที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นจากแรงสอบสะโพก ทำเอาน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ค่อยๆไหลออกมาพร้อมกับเสียงครางอันยั่วยวนที่ดังแข่งกับเสียงตีกันของหน้าขา
“อ๊ะ
อ๊ะ ฮะ อ๊ะ!”
“อีกนิดเดียว
อื้อออออออ จีมิน อีกนิด >_< อ๊ะ!”
และแล้วทุกอย่างหยุดลงเมื่อวินาทีที่จองกุกกระตุกตัวเอง
2-3 ทีพร้อมกับปลดปล่อยน้ำพันธุ์สีขาวขุ่นเข้าไปในร่างกายของจีมิน มันมากจนไหลทะลักออกมาเปื้อนเรียวขาเนียนและไหลเปื้อนลงบนที่นอน และห้องนอนที่เคยเต็มไปด้วยเสียงแห่งความสุขสันต์ก็เหลือเพียงเสียงของลมหายใจกระเส่าของทั้ง 2 คน
จองกุกโน้มตัวลงไปกดจูบที่ริมฝีปากอิ่มช้าๆพร้อมกับส่งลิ้นเข้าไปเชยชิมความหวานของรสจูบที่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะเล่นสนุกกับเขาด้วยเช่นกัน
เนิ่นนานหลายนาทีกว่าที่เขาจะยอมละออกมาจากจูบรสหวานนั้นออกมา
“เจ็บมากมั๊ย”
“นิดหน่อยครับ”
“หึ! เก่งหนิ ทนได้ด้วย”
จองกุกค่อยๆถอดถอนแก่นกายของเขาออกมาช้าๆ ก่อนที่เขาจะพาตัวเองมานั่งลงข้างๆจีมินที่กำลังนอนหอบหายใจกระเส่าอยู่บนเตียง พรางมือหนาก็ส่งไปเล่นกับกลุ่มผมเปียกเหงื่อของคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา
“ก็นอนดึกได้หนิ”
“แค่คืนนี้คืนเดียวเท่านั้นแหละครับ”
“หึ! แน่ใจเหรอ....แล้ววันอื่นๆล่ะ ไม่อยากนอนดึกอีกเหรอ”
“คนบ้า.....”
“จะบ้ามากกว่านี้อีก อยากลองดูมั๊ยล่ะ....."
"......."
"นอนเถอะ! จะได้พักผ่อน”
"......."
"นอนเถอะ! จะได้พักผ่อน”
-----------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น