NO REASON TO LOVE - CHAPTER 12 [NC]

        

       “ทำอะไรไว้ก็เชิญรับมันไปก็แล้วกัน...”

          



          ร่างสูงก็จัดการปลดผ้าขนหนูผืนเดียวที่เขาใช้ปกปิดร่างกายของเขาออกและใช้มือหนาจับไปที่แก่นกายของตัวเอง จัดการชักรูดท่อนเอ็นให้พร้อมสำหรับบทลงโทษที่เขากำลังจะกระทำกับคนใต้ร่าง มืออีกข้างก็ไม่ถูกทิ้งให้ว่างงาน เขาจับไปที่ขาของคนตัวเล็กให้แยกออกกว้างจนเผยให้เห็นช่องทางรัก

          ไม่รอช้าจองกุกจัดการสอดใส่นิ้วมือเข้าไปในช่องทางรักที่กำลังบีบตัวของคนใต้ร่าง ชักเลื่อนนิ้วมือเข้าออกช่องทางรักช้าๆพร้อมกับงอนิ้วของตัวเองให้ขูดกับผนังนุ่มด้านใน




          ไม่กี่วินาทีต่อมานิ้วมือนิ้วที่ 2 และ 3 ก็ถูกสอดเข้าไปขยายช่องทางรักที่คับแคบพร้อมกับขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่อง นิ้วมือที่ขูดกับผนังนุ่มด้านในทำเอาคนตัวเล็กถึงกับดิ้นพล่านในทันทีด้วยความเสียว

          “อ๊ะ! ฮือ.... ฮึก! เอาออกไป!”

          “หึ! ฉันจะสอนให้นายได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดกับสิ่งที่นายทำลงไปจีมิน...”

          จองกุกยังคงขยับมือของตัวเองเข้าออกในช่องทางรักของจีมินอย่างต่อเนื่องไปได้สักพัก เขาก็จัดการดึงมือของตัวเองออกก่อนจะดันเอาท่อนเอ็นอันแข็งขืนของตนเข้าไปเชยชิมดอกไม้อีกครั้งโดยที่คนตัวเล็กไม่ทันได้ตั้งตัว




          สิ่งของอันใหญ่โตที่ถูกส่งเข้ามาในร่างกายของตนเองโดยไม่ทันได้ตั้งรับ ทำเอาคนตัวเล็กต้องร้องออกมาทันทีเมื่อเขากำลังรู้สึกเจ็บบริเวณปากทางรักที่กำลังรับเอาท่อนเอ็นเข้ามาในร่างกาย

          “อ๊ะ! อ๊า >_<”

           เมื่อแก่นกายถูกส่งเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็ก ไม่รอช้าจองกุกก็จัดการสอบสะโพกส่งลำเอ็นให้ขยับเข้าออกอย่างเร็วด้วยอารมณ์ที่กำลังประทุโดยไม่สนคนใต้ร่างที่กำลังส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด




          “จะ เจ็บ อ๊ะ! ฮึก! ปล่อย...”




          น้ำตาไหลเม็ดใสค่อยๆไหลออกมาจากตาคู่เรียวและล่วงหล่นไปตามแรงโน้มถ่วงเมื่อจีมินกำลังได้รับความเจ็บปวดที่ดูจะมากกว่าบทรักครั้งก่อนเป็นหลายเท่า เสียงร้องที่ร้องออกมาเพื่อขอให้คนบนร่างหยุดการกระทำที่หยาบคายยังคงเอ่ยออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ทำให้คนบนร่างฉุกคิดสักนิด ผิดกันเขากลับแสยะยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

          “หึ! ทนสิจีมิน ทนกับมัน ทนกับสิ่งที่นายเป็นคนทำให้มันต้องเป็นแบบนี้!!”

          สะโพกหนาของจองกุกยังคงสอบเข้าออกส่งแก่นกายของตัวเองด้วยความเร็ว แต่ยิ่งเขาสอบกายเข้าออกมากเท่าไหร่ความคับแคบของผนังนุ่มก็ยิ่งตอดรัดแก่นกายของมากขึ้นเท่านั้น ความปวดหนึบจากแรงบีบของผนังนุ่มทำให้เขาถึงกับต้องครางเสียงต่ำออกมาทันที

          “ฮืม.......”

          “จะ เจ็บ พะ พอ....พอได้แล้ว”

          เสียงหวานเอ่ยออกมาเพื่อขอให้คนบนร่างหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนนี้ลงซะ แต่ก็ดูเหมือนว่าคนบนร่างของตนจะไม่สนใจในสิ่งที่ร่างบางพูดเลยสักนิด แต่กลับแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับสะโพกสอบที่ยังคงสอบเข้าออกอย่างต่อเนื่อง

          “เจ็บเหรอ หึ! เจ็บก็ทนสิ นายเป็นคนทำให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะจีมิน”

          “ปะ ปล่อย อ๊ะ อ๊ะ!”

          “ร้องออกมาสิจีมิน ร้องมันออกมา นายจะได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่นายต้องทนกับมันไงล่ะ”

          “อ๊ะ คุณจองกุก อ๊ะ! จีมิน...เจ็บ ฮึก!!”

          บทรักอันหยาบคายในค่ำคืนนี้กำลังสร้างความเจ็บปวดให้ถาโถมเข้ามามากกว่าที่จีมินเคยได้สัมผัส เขาไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมกับบทรักในครั้งนี้เลยสักนิด แต่จองกุกก็เอาแต่ยัดเยียดความหยาบคายนี้อย่างไม่ปราณี ยิ่งสะโพกหนาสอบเข้าออกมากขึ้นเท่าไหร่ ความเจ็บปวดก็ยิ่งถาโถมเข้ามามากขึ้นเท่านั้น 




          จีมินกำลังทรมานกับสิ่งที่จองกุกกำลังกระทำกับตัวเขา.......

          มือเรียวพยายามยกขึ้นมาตีที่แขนล่ำของจองกุกหลายต่อหลายครั้งเพื่อแสดงว่าเขากำลังเจ็บปวดกับพฤติกรรมอันหยาบคายที่คนบนร่างกำลังส่งมา 




          แต่จนแล้วจนเล่าร่างสูงก็ยังไม่หยุดส่งความหยาบคายมาให้ตนเอง และในที่สุดข้อมือของจีมินก็ถูกล็อคเอาไว้กับเตียงด้วยมือของจองกุกโดยที่สะโพกหนาก็ยังคงสอบเข้าออกอย่างต่อเนื่อง

          “นายหยุดฉันไม่ได้หรอกจีมิน หึหึหึ”

          บทรักที่รุนแรงในค่ำคืนนี้ทำให้ช่องทางสีสวยค่อยๆมีเลือดซิบออกมา ความเจ็บปวดที่จองกุกส่งมากำลังเล่นงานร่างกายของจีมินอย่างต่อเนื่อง ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับตัวสั่นเทิ้มไปทั้งตัวและในที่สุดเขาก็หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านไปในที่สุด 




          และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาต้านทานอะไรจองกุกไม่ได้เลย.....

          เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างหมดฤทธิ์ไป จองกุกก็หยุดสอบสะโพกของตัวเองลงชั่วคราวก่อนจะพลิกร่างของจีมินที่นอนไร้เรี่ยวแรงขึ้นมานั่งบนตักของตนเองและเปลี่ยนท่าให้คนตัวเล็กขึ้นไปนั่งอยู่ที่ด้านบนหน้าท้องของตนเอง




          จองกุกค่อยๆเอนหลังลงไปพิงกับพนักพิงที่หัวเตียงช้าๆโดยมีจีมินที่ทิ้งตัวลงมานอนซบอยู่บนอก จองกุกจัดการท่าทางของตัวเองสักพักก่อนจะใช้มือทั้ง 2 ข้างยกสะโพกหนาของคนตัวเล็กขึ้นให้เขาสามารถสอดใส่แก่นกายของตัวเองเข้าไปได้และเริ่มสอบสะโพกของตนเองอีกครั้ง

          น้ำหนักกายของคนตัวเล็กที่ทิ้งลงบนสะโพกหนาของจองกุกส่งให้ช่องทางรักกลืนเอาแก่นกายเข้าไปจนมิดด้าม ท่อนเอ็นที่พุ่งชนเข้ามาแตะจุดกระสันภายในร่างกายทำเอาจีมินถึงกับต้องเชิดใบหน้าขึ้นทันทีเพราะความเสียวซ่าน

          บทรักที่จองกุกเป็นคนควบคุมกลับค่อยๆกลายเป็นจีมินที่ควบคุมสะโพกให้กลืนกินแก่นกายด้วยตัวเอง ร่างบางขยับตัวเองขึ้นลงบนส่วนกลางลำตัวของจองกุกโดยไร้การควบคุมจากคนใต้ร่าง พฤติกรรมดังกล่าวทำเอาใบหน้าหล่อถึงกับยิ้มออกมาทันที




          ถึงตอนแรกคนตัวเล็กจะไม่ยินยอม แต่ตอนนี้เขากลับกำลังลุ่มหลงในบทรักจนต้องพาตัวเองมาเป็นคนควบคุมบทรักซะเอง.....




          จีมินค่อยๆโน้มตัวลงมาช้าๆ ก่อนจะพาริมฝีปากอิ่มของตัวเองมาประกบจูบที่ริมฝีปากบางของจองกุกอย่างไม่รีรอ สิ่งที่คนตัวเล็กกระทำออกมาทำเอาดวงตาคู่คมถึงกับเบิกโตทันที




          ต้องขอบคุณพิษสุราที่ทำให้จีมินกล้าที่จะทำอะไรแบบนี้ด้วยตัวเอง....

          ลิ้นร้อนที่ต้องการหาความสนุกเล่นของจีมินถูกส่งเข้าไปในโพรงปากอุ่นของจองกุกอย่างไร้เดียงสา ตวัดเกี่ยวเล่นกับเกลียวลิ้นของจองกุกอย่างสนุกสนานพร้อมกับส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอเมื่อช่วงล่างยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง

          “อื้อ อื้อ อื้อ”

          ใบหน้าหวานผละออกจากจูบรสหวานออกมาก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอีกครั้งเพราะความเสียวซ่านจากบทรักอันเร่าร้อนกำลังเล่นงานความรู้สึกของตนเองจนน้ำตาเม็ดใสค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่เรียวช้าๆ 




          เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังเหนื่อยกับการควบคุมบทรักด้วยตัวเอง จองกุกก็จัดการเปลี่ยนท่าของบทรักอีกครั้งโดยดึงให้จีมินลงมานอนบนเตียงและดันให้คนตัวเล็กนอนตะแคงหันหน้าไปอีกทาง

          จองกุกลงไปนอนซ้อนด้านหลังจีมิน เขาจูบซับเม็ดน้ำตาที่ไหลมาเปื้อนใบหน้าหวานก่อนจะจัดการส่งแท่งเอ็นอันแข็งขืนเข้าไปที่ช่องทางรักอีกครั้งและจัดการสอบสะโพกเข้าออกด้วยความเร็วที่มากขึ้นกว่าเดิมจนเสียงหวานต้องร้องออกมาด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่าน

          “อ๊า คะ คุณ....จองกุก อ๊ะ!”

          ปากบางของจองกุกพรมจูบและดูดดึงผิวกายเนื้อเนียนบรเวณหลังของคนตัวเล็กจนเกิดรอยเป็นจ้ำๆไปทั่ว มือหนาจัดการยกขาเรียวของคนตรงหน้าให้ตั้งขึ้นเพื่อขยายช่องทางรักให้สามารถส่งแก่นกายเข้าไปได้ลึกมากขึ้น

          “อ๊ะ! คุณจองกุก....จีมิน...ไม่...ไหว อ๊ะ!”

          เสียงครางอันหวานหูของจีมินทวีความดังมากยิ่งขึ้นเมื่อตัวเองกำลังสัมผัสกับคำว่าจุดสุดยอด ก่อนที่ร่างกายของจีมินจะกระตุก 2-3 ครั้งและหมดเรี่ยวแรงลงเมื่อแก่นกายของเขาได้ปลดปล่อยน้ำกามออกมาจนเลอะเตียง ทำเอาจองกุกที่นอนซ้อนอยู่ทางด้านหลังถึงกับหัวเราะออกมาอย่างได้ใจ

          “หึหึหึ เสร็จนำหน้าฉันไปได้ไง”

          จองกุกเป็นพวกไม่ชอบให้ตัวเองน้อยหน้าใคร สะโพกหนาจัดการสอบเข้าออกด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาเองก็กำลังจะเสร็จตามคนตัวเล็กไปติดๆ เสียงของเนื้อที่ตีกันตรงบริเวณที่เชื่อมติดกันของร่าง 2 ร่างดังแข่งกับเสียงครางของจีมินไปทั่วห้องนอน ปลายหัวที่เบ่งบานจนเต็มที่แสดงให้เห็นว่าจองกุกพร้อมจะส่งน้ำพันธุ์เข้าไปในช่องทางสีสวยในอีกไม่ช้า

          “อ๊า อ๊ะ! >_<  จีมิน.... อ๊ะ!”

          และแล้วก็มาถึงวินาทีสุดท้ายของบทรัก จองกุกส่งมือไปโอบกอดร่างของจีมินเอาไว้พร้อมกับกระตุกแก่นกายให้ขับน้ำพันธุ์ออกมาจนล้นทะลักเปื้อนขาเรียว สัมผัสอุ่นๆจากด้านในทำเอาคนตัวเล็กหมดแรงไปโดยปริยาย 





          นี่คงเป็นอีกครั้งที่จีมินยอมให้จองกุกกระทำกับร่างกายของตัวเองจนเสร็จ.....



          ห้องนอนที่เคยเต็มไปด้วยเสียงของบทรักอันร้อนแรงกลับมาเงียบสงบลงอีกครั้ง มีเพียงเสียงบรรยากาศจากด้านนอกและเสียงหอบหายใจของคน 2 คนที่นอนอยู่บนเตียงที่ดังคลอกันไปเท่านั้น

--------------------------------------------------------